Voor de tweede wedstrijd uit de terugronde krijgen we bezoek van Putse, een ploeg die de laatste wedstrijden heel goede resultaten heeft neergezet en waar niemand van kan winnen, behalve . . . de U12A panters en steeds met een steun van onze “meter” Tine of “peter” Brent ! De ploeg die deze wedstrijd tussen de nummer 2 en 3 van het klassement kan winnen doet een goede zaak met het zicht op de kruisfinales. Peter Brent zit mee op de bank om onze mini-panters moreel te steunen.
Net zoals vorige week is onze eerste aanval meteen raak, Johannes op doorloper na inworp van Maura, 1-0. Onze tweede aanval levert ook een doelpunt op, strafworp van Johannes na fout op eigen doorloper met steun van Maura, 2-0. Putse kan milderen vanop de stip, 2-1 maar na een doorloper van Orin, die trouwens een prima wedstrijd speelde, met steun van Noor wordt het 3-1. We lopen verder uit vanop de stip na fout op Johannes op eigen doorloper na dieptepas Tiago, 4-1. Putse klampt aan met een ver schot maar Yorick legt uit de rebound de 5-2 ruststand vast.
Tijdens de rust zorgt “Peter” Brent ervoor dat de panters korfballend gefocust blijven op de wedstrijd met een spelvorm jongens tegen meisjes. Tof Brent!
Na de rust lopen we verder uit met een wegtrekker van Yorick op pas van Orin en een ver schot van Johannes, 7-2. Putse komt nog dichterbij via een schot en een strafworp, 7-4. Orin brengt terug de vier verschil op het bord vanop de stip na fout op eigen doorloper met steun van Noor, 8-4. Dan is het weer aan Putse met een doorloper, 8-5. Het mooiste doelpunt komt van Johannes met een achterwaarts afgewerkte doorloper à la “peter” Brent, met weeral steun van Maura, 9-5. Johannes probeerde het daarna nog 4x, maar . . . zonder succes. Dus nog veel trainen hé Johannes vooraleer je Brent kunt vervangen. Na een doorloper van Liv met steun van Yorick komt de overwinning niet meer in gevaar ondanks een doorloper en mooi omgezette vrijworp van Putse, 10-7.
Toch hebben we het steeds moeilijk in de 2de helft, vooral onze concentratie valt soms volledig weg, “weten waar we mee bezig zijn” is heel belangrijk. Het begint er steeds beter uit te zien, maar de weg is nog lang hoor. Camille ditmaal bijna foutloos verdiende de “Diamonds Shirt”.
Afgelopen week trainden we 4 keer en las ik onlangs niet ergens dat Ilse Poinart, die ons in 1991 de enige wereldtitel schonk met haar doelpunt op het einde van de wedstrijd, “scoren” was haar specialiteit, dagelijks naar de korf gooide vanaf haar 5 jaar! “Trainen en nog eens trainen” was haar boodschap.
Rik en Gert
